Spraak

Voor de spraak zijn stem, tong, lippen, kaken, gehemelte en adem essentieel. Articulatie is de beweging in de mond- en keelholte om spraakklanken goed te kunnen produceren. Deze bewegingen kunnen zowel op de in- als uitademing gebeuren, met en zonder stemgeving. Om duidelijk te kunnen spreken gebruiken we wel 100 spieren die goed moeten samenwerken. Het goed uitspreken van woorden en zinnen is dus een vrij ingewikkeld proces.

Hier zijn veel mensen zich niet bewust van. Bij de logopedie leer je om de uitspraak te verbeteren. Mogelijk klinkt de klank wel goed maar wordt deze niet op de juiste manier geproduceerd, denk hierbij aan slissen/lispelen. De /s/ klinkt dan wel als een /s/ maar wordt met de tong tegen of tussen de tanden gemaakt.  Ook bij nasaliteit klinkt de klank anders doordat tijdens het praten te veel of juist te weinig lucht door de neus gaat. Het kan ook zijn dat de klank wordt vervangen door een andere klank of zelfs wordt weggelaten.  

Hierdoor klinkt het woord [koekje] als [toetje] of [spelen] als [pejen].

Als de spraakontwikkeling duidelijk achterblijft bij die van leeftijdsgenootjes spreken we van een spraakontwikkelingsstoornis. De logopedist neemt een articulatieonderzoek af waaruit duidelijk wordt welke spraakklanken nog niet (goed) geproduceerd worden. Naargelang de leeftijd wordt er in overleg een behandelplan opgesteld en wordt er samen gewerkt aan het verbeteren van de uitspraak.

Dysartrie is een spraakstoornis die wordt veroorzaakt door een beschadiging van het zenuwstelsel. Hierdoor werken de spieren die nodig zijn voor het ademen, de stemgeving en de uitspraak onvoldoende. De spraak is dan vaak onduidelijk, een zachte of hese stem, en eentonig of nasaal. De logopedist zal onderzoek doen naar de articulatie en de ademhaling en beoordeeld de stem.

Bij een verbale ontwikkelingsdyspraxie is er sprake van een onvermogen om de spraakspieren juist aan te sturen, zodat de spraakklanken samen woorden en zinnen worden. Bij de logopedie leren we je hoe je de klanken goed moet uitspreken (tongplaatsing, lipronding, etc.) volgens een hiervoor speciaal ontwikkelde behandelmethode.